Ook hier rijdt ‘s nachts de trein voorbij, luid toeterend. Maar als je bedenkt dat hij voor een eland toetert, dan is het niet zo erg. Bovendien vind ik het wel veilig als Eelco op de Glomma gaat vissen, dan hoort hij ook de trein aankomen als hij moet oversteken. Vanmorgen zijn we bij de camping naar de Hosenfjellhytta gelopen. Natuurlijk moet je daarvoor eerst omhoog, en deze keer ging dat de hele heenweg gestaag door. Boven aangekomen, hadden we… Continue reading
Het zonnetje scheen vanmorgen tussen de bomen door op onze tent. We moesten eerst nog even wennen, ontbijten en douchen. Daarna zijn we de bomweg Vinjevegen op gereden. Lekker bekend, maar al een tijdje niet gedaan. De Storfjallet, de grote waterval hebben we nu vanaf beneden benaderd, een hele mooie plek, sprookjesachtig. Er zijn wat nieuwe geocaches neergelegd, maar na drie keer dezelfde verstopplek vonden we dat niet leuk meer. Bij een meertje hebben we koffie en thee gezet. En… Continue reading
Dit jaar met Jesse 27 tot 31 augustus gevist op de Noorse rivieren. De resultaten waren wisselend, en de weersomstandigheden waaronder we visten ook. Van donker weer met flinke bewolking met stevige wind, tot prachtig helder weer overdag met nacht rond vriespunt. Dit alles met onze trouwe Tribute met daktent. De waterstand in de rivieren was door de vele buien in de voorgaande weken hersteld, en dat gaf alles wel een “Noorser” aanzien. De reis ging dit jaar van Voorschoten… Continue reading
Gisteren was niet zo’n hele leuke dag. We hebben weer een heel stuk gereden, en het was heel drukkend weer. We reden van onze mooie plek via Namsos, Steinkjer en Trondheim naar Roros. 
Het stuk van Steinkjer naar Trondheim is altijd een minder leuk stuk, hoewel de hijskranen op de eilandjes in het fjord wel leuk zijn om naar te kijken. Het was er gelukkig niet zo druk. Het laatste stuk langs de Gaula was erg mooi. Om de moed er in te houden hebben we onderweg een ijsje gegeten. Ten zuiden van Roros zijn we op camping Roste in Os geland. Een rustige camping langs de Glomma, die op dit moment erg hoog staat.
Na de rit van gisteren vonden we het vandaag weer hoog tijd voor een fikse wandeling. We zijn met de auto naar Brennvollan gereden, over de eerste Bomvei dit jaar. Geld in de envelop en in de bus gooien, wat heerlijk dat dat gewoon kan! Tomtom leidde ons naar het centrum van Brennvollan, en toen we daar aankwamen stonden er een stuk of tien prachtige oude huisjes. Via www.ut.no hadden we deze wandeling uitgezocht. Het begon dus bij de nederzetting, en via het bos klommen we een stuk, om vervolgens af te dalen naar het woelige riviertje, waar gelukkig een houten brug over was gemaakt. 
En vandaar begon het echte klimmen naar de top. Onderweg konden we sneeuw meenemen ter afkoeling, want het was intussen ruim 25 graden geworden. 
We liepen langs een prachtige hut naar de top. 
Maar als je denkt dat je boven bent, dan is er altijd nog een stuk dat nog hoger ligt. Uiteindelijk hebben we een steen als eindpunt gekozen. En vandaar zijn we via een andere weg, een heel eind langs de rivier gelopen en weer via het bos naar de auto. 
Het was een prachtige wandeling en we waren blij weer terug te zijn bij de auto. In Os hebben we onszelf weer op een ijsje getrakteerd. Na een heerlijke douche kunnen we straks lekker eten, en daarna zullen we vast heel goed slapen.
We wilden vandaag nog even in de buurt rondwandelen en vissen. Het eerste plan was de Vinjevegen, een “bomweg”, die we ieder jaar wel een keer oprijden. Maar Eelco wilde wat anders en vond de Bjorsjoenvegen. Dit was ook een “bomweg” maar je moet je registreren via een sms-je en dat maakt het toch minder leuk. We reden omhoog langs het riviertje, waar Eelco even wat kleine forelletjes heeft gevangen. Ondertussen heeft Katja nog wat mos van de rotsen geschrapt. 
Hoe hoger we kwamen hoe bekender het werd, en inderdaad kwamen we uit op de Vinjevegen! Maar voor die tijd hebben we nog een paar geocaches gevonden, tussen de buitjes door. En één daarvan lag bij een leuke picknickplek, waar we meteen wat hebben gegeten. 
Eenmaal weer op de Vinjevegen wilde Eelco toch die grote forel nog even te grazen nemen die daar in de uitstroom van een riviertje in een meertje ligt. 
Katja nam haar breiwerk mee en heeft op het bankje heerlijk zitten breien totdat een enorme regenbui losbarstte. We reden naar Koppang terug voor de boodschappen, geld en benzine. Op de camping heeft Katja nog een tijdje zitten spinnen en Eelco is naar de Glomma gelopen, die nu wel heel erg hoog staat. 
Vanavond gaan we vast wat opruimen en inpakken, morgen rijden we naar Zweden om in het Missionshuset van Dineke te slapen, voordat we vrijdag naar Göteborg rijden om de boot naar Kiel te nemen. De vakantie is bijna over.
De laatste momenten aan de Glomma, toch proberen nog een visje te vangen. Het water staat flink hoger dan gisteren, even waden op de bekende plaatsen is er niet bij. Het water is donker, je ziet niet waar je loopt. Een uurtje later, regen .. met bakken komt het naar beneden toch nog een vlagzalmpje weten te vangen. Dat is Noorwegen… Dit was Noorwegen….
Vanmiddag kwam Edward even langslopen om te kijken of we goed de nacht doorgekomen waren. De hele nacht had het geregend en ook een deel van de ochtend en al pratend brak de zon door. Als snel was er een plannetje om samen een paar uurtjes de Glomma op te gaan op zoek naar een visje. Samen vissen is altijd leuker dan in je eentje, je leert van elkaar, deelt ervaringen, ideeën, en het is praktisch als er een vis gevangen wordt voor de foto. Het water lag er mooi bij echter de vis was niet te vangen, hier en daar zagen we vliegjes op het water en in de lucht maar vis vangen ho maar…. De vliegen werden gewisseld, technieken veranderd, verplaatsen naar andere plekjes enz. Dit is het echte vissen, zoeken en proberen de vis te verleiden. Het was taai, en de mogelijke oorzaken werden besproken, grote temperatuur verandering, noordenwind, de grote hoeveelheden regen, we weten het gewoon niet. Edward bleek de meester in het verleiden waarbij ik dit keer (voor het eerst dat ik op de Glomma vis) geen visje wist te landen. En zelfs zonder vis, een heerlijke gezellige dag met een paar mooie plaatjes.
Vandaag gaan we vissen op onze uitwijk rivier de Rena. Op basis van onze informatie zou de watertemperatuur van de Rena lager zijn dan die van de Glomma, en dat zou de sleutel kunnen zijn naar succes. Om de Rena te bereiken moet je rond het Storsjoen onder of bovenlangs, en dat is nog een aardige (maar mooie) trip.
Ook op de Rena was het heet, een enkel visje werd gehaakt op een sedge-patroon om daarna tijdens het landen te verliezen. We hebben de hele dag strak staan vissen echter zonder resultaat. Een groep met Serviërs hadden wel af en toe een grote vlagzalm. Wat opviel waren de grote hoeveelheiden sedges en andere vliegen, mogelijkheden genoeg voor vis zou je denken.
In de avond hebben we een hapje bereid aan de waterkant om daarna met nieuwe energie de vliegen op het water te presenteren.
Een van de Serviërs vertelde ons dat we met kleine nimphen moesten vissen en een zware vlieg ernaast, zijn waren zo in staat geweest om een aantal grote vlagzalmen te vangen.
We hebben de hele avond tot 01:00 doorgevist samen met zeker 8 a 10 andere vliegvissers. Het was doodstil op de Rena, af en toe zag je een lampje aangaan, en hoorde je iemand zich verplaatsen. Een serene situatie, de natuur, het avondlicht, bergen sedges die opstijgen maar ook muggen en andere lastige beestjes. Jesse wist toch nog een paar visjes te vangen op de nymph.
Op de terugweg wissen we nog net een jonge vos te ontwijken die op de weg stond en verblind was door het licht van de auto.
Zonder licht en zo stil mogelijk reden we Koppang camping op en zijn we onze slaapzakken ingekropen voor een korte nacht.
Woensdagochtend karren we naar Oslo voor de trip terug.
We hebben perfect kunnen vissen op de fjorden, helaas was het op de rivieren ronduit moeilijk dit jaar. We hebben voor het eerst sinds jaren op de Glomma echt problemen gehad vis te vangen maar ook weer nieuwe technieken geleerd en vooral leren te accepteren dat je ook wel eens weinig of niets kan vangen, iets wat ons in jaren niet gebeurd was en dus terug naar nederigheid 🙂
De natuur was weer verpletterend, en blijft aan je trekken.
Vandaag gaan we de vissen in de Glomma opnieuw belagen met onze vliegenhengels. De beschikbare informatie is niet bepaald hoopgevend. De vangsten die we horen zijn wisselend en zeker niet zo goed als we gewend zijn. Niet zo gek ook met tropische temperaturen. We hebben eerst wat vliegen en nympen gebonden om het warmste moment van de dag door te komen om daarna te gaan vissen.
Eenmaal aan het water streek een warme wind in ons gezicht, de zon brandde op het water. Dit was geen goed teken, de hitte was enorm. We zijn toch gaan vissen, als echte helden die er in geloven om een vis te kunnen vangen bij voldoende inspanning en inzet.
We hebben dat de hele dag vol weten te houden, de flessen water waren snel op, en daarna maar over op Glomma water om toch je vocht op pijl te houden. We hebben vis gevangen, een paar vlagzalmen en een forel.
Tussendoor genoten van een traditionele Grill polser met lomper en Idun ketchup op een vuurtje aan de rand van het water.
Om daarna in een meer geventileerde vorm verder door te vissen.
Dit keer zijn we om 22:00 u gestopt, het was goed zo, we waren er klaar mee, lekker naar de tent, een bak koffie pakken nog wat napraten en nieuwe plannen smeden hoe we dit temeratuur probleempje gaan aanpakken.
Het plan is gemaakt, we wijken uit naar de Rena morgen, het is onze laatste dag en we willen toch nog proberen een paar mooie vlagzalmen te vangen.
Tijdens de cursus in Koppang werd ik op zaterdag aangesproken door iemand in een waadpak zonder hengel met wat vragen…
Na een minuut of tien kwam de aap uit de mouw, het was een journalist van “jakt og fiske”.
Een aardige kerel die nog een berg andere vragen stelde en ook foto’s wilde maken, nou allemaal geen probleem wat mij betreft.
Na wat foto’s werden ook email adressen gedeeld en wilde hij nog wat “actie fotos” of ik bezwaar had want journalisten brengen ongeluk ….
Nou geen bezwaar natuurlijk, maar ja op commando een vis vangen is niet al te makkelijk met een camera in je nek. Na enige worpen kwamen er wat kleine visjes uit en ik stelde voor een andere stek te proberen. Na een paar worpen kwam er een aanbeet, subtiel werd de vlieg genomen en ging de vis er van door, en daar stond ik. Een camera klikte en klikte en ik moest extra lijn geven. Het advies van de kerel was eenvoudig “stay calm” en langzaam begon de vis minder verweer te geven. Weer een advies “use your net” ok, ok dat werd gedaan alleen.. de vis paste niet, en floepte er in een seconde weer uit, frustratie van mijn kant, en weer klik klik klik… enfin .. de vis is geland, foto’s gemaakt.
Deze werd me alvast toegezonden:
De Glomma stond ook dit jaar hoog en zelfs op een plaats waar ik vorig jaar nog kon waden (toen stond de glomma ook hoog) kon ik dit keer niet veilig het water in. Ik kon mijn schoenen niet zijn als ik tot mijn heupen in het water stond en de druk was fors.
Ook vorig jaar had ik op de kleinere omliggende rivieren toch mijn visjes en het is weer eens heel anders vissen. Op snelstromend pocketwater in Rondalen had ik goede resultaten op de rode superpupan met chute (ook rukmug genoemd zie eerdere blogposts).
Ook kleine parachutes deden het goed haak 18. Kleuren olive en grijs. Het is wel zoeken in de snelstromende delen waar de vis zich op zal houden maar in een uur had ik een tien forellen te pakken tussen de 15 en 30 cm snelle vissen die ook schuw zijn.
Met Erik (de noorman) hebben we ook op kleine rivieren gevist en mooie forellen met prachtige kleuren weten te vangen.
Het is een leuke uitdaging de vis eerst op sedges te zien azen en dan weer op kleine eendagsvliegen. Dus je moet alert blijven en op tijd wissselen. Voor sedge patronen gebruik ik in Noorwegen de k12 varianten. Tot op heden doen kleine vliegen het goed ook superpupans. De haakmaten die ik gebruik zitten tussen de 18 en 12 voor Noorwegen gangers gezien als klein maar ik heb er ook grote forel op gevangen (zie blog “snap”). Ik stem mijn vliegen af op de maten die ik rond zie vliegen en dan zijn de insecten nu klein ik denkn door de temp. die tot 10 aug. de 12 graden niet oversteeg.
