Vannacht heeft het behoorlijk gestormd, en daarna hebben we nog even uitgeslapen. De vissende Finnen kwamen nog even een praatje maken. Zij denken overigens dat er zoveel Finnen zijn omdat de koers erg gunstig is. En wij hebben ook al gemerkt dat het minder duur is dan eerder. Hoewel de benzineprijs nogal tegenvalt. We rijden richting Fauske en onderweg zien we een bordje naar een museum, we rijden een wat wild uitziend terrein op, waar een bordje staat dat je met Vips kan betalen voor het museum. Omdat wij niet kunnen betalen met Vips (omdat we geen Noren zijn) lopen we gewoon het terrein op. Hier en daar liggen oude roestige spullen, een schep en een karretje. Soms staat er een bordje bij met een Noorse uitleg, die kan ik met Google wel vertalen. Het gaat om een Russisch gevangenenkamp, en zij hebben gewerkt aan de spoorlijn in Tommerneset. Ook is er een totaal vervallen barak te zien, en een bordje bij een boom waarop staat dat ze daar de was deden. In het bos dat ik in liep toen Eelco even ging vissen, zag ik handgeschreven briefje en foto’s van de gevangen. Het was een heel bijzonder geheel.
Onderweg reden wij door de Kobbskaret tunnel, waar we voor een jaar fijnstof hebben ingeademd. Met open raampjes reden wij verder, bij een uitzichtpunt waar altijd de toeristische bussen stoppen, stoppen wij nu ook even. Er is een kiosk, en daar hebben we heerlijke wafels met jam gegeten. Niets toeristisch, contant betalen of met Vips, en een supervriendelijk Noor. Bovendien hadden we binnen het mooiste uitzicht.
In Fauske hebben we boodschappen gedaan, en we zijn doorgereden naar Bodo. Onderweg heb ik campings gecheckt en camping Geitvaagennhad zowel positieve als negatieve recensies, wij gaven ze het voordeel van de twijfel. De camping ligt iets ten Noorden van Bodo, aan een soort zwembad dat is afgesloten voor de zee door een dam. Het nadeel was dus dat het er erg drassig is. Maar dat vonden wij niet erg, en we hebben een mooi plekje gevonden. Na het eten lopen we even naar die dam toe, en we zien vissen springen. Eelco rent terug voor zijn hengel. Hij vangt twee koolvissen, een gul (kleine kabeljauw) en een makreel. Die mag later op de avond in de rookkast! Katja vindt een geocache die tussen de rotsen is verstopt.
De volgende dag willen we naar Hovsundet lopen. Volgens een weblog van een Noorse is dat een niet al te moeilijke wandeling van anderhalf uur heen, en dus ook anderhalf uur terug. Je komt uiteindelijk bij een strandje dat van twee kanten door de zee wordt omgeven, dit strandje is de verbinding tussen de kust en een eiland. Als we er naar toe rijden begint het vreselijk te regenen. We wachten heel even, pakken de regenjacks, proviand en water, en gaan op weg. Het eerste stukje door het bos naar de rotsen (waar we meteen onze eerste bosbessen eten), dan een stuk over de rotsen, langs een strandje, weer rotsen, en dan omhoog. Het pad is niet goed aangegeven, en soms moeten we een stukje terug omdat we niet door een kloof kunnen. Uiteindelijk komen we na ruim twee uur aan op de top, vanwaar we het strandje moeten kunnen zien. Gelukkig, nu mogen we weer terug! De terugweg gaat een stuk gemakkelijker voor ons gevoel. Als we bij de auto zijn is het alweer vijf uur. Omdat we vlak bij Bodo zitten, rijden we rechtstreeks naar de Peppes pizza, om daar de dag af te sluiten.
We moeten ook nog naar een camping, maar zijn er van overtuigd dat we nog best een nacht op Geitvaagen kunnen staan. En wat een goed idee, want we hebben nog een heel spektakel vanavond. Er worden drie campers weggesleept uit de drassige grond, en wij hebben de eerste rang!
Vanmorgen stonden we op met zon, en die is de hele dag met ons meegereden. Eerst nog even in Bodo wat lekkers gegeten, en brood gekocht. En daar hebben we meteen de eerste oplossingen van de Volkskrant van woensdag gevonden. En dan weer Zuidwaarts, via de Godoystraumen en de Saltstraumen. Bij de laatste haalt Eelco er als goede traditie een enorme koolvis uit(ruim 2.6 kg). Helaas was ik net op dat moment naar de wc, maar toen ik terugkwam zag ik een heleboel mensen met camera’s die van Eelco filmpjes en foto’s aan het nemen waren! Van de spectaculaire vangst heb ik geen foto’s kunnen maken, maar van het vervolg gelukkig nog wel.
En ook had ik de puzzel al helemaal af, en naar vriendin geappt die altijd meepuzzelt op woensdag. We eten de makreel op een broodje aan zee, en rijden verder. Bij een landtong Forstranda gaan we van de weg af om rond te kijken, we rijden boven de Storsvikskartunnel, en vinden een prachtig meer, mooie rotsen, een heel smal tunneltje, een geheime zender in de bergen, en wat werkers die bezig zijn met dynamiet om de rotsen te laten springen langs de weg. Wij horen van één van hen dat hij er dynamiet “op gevoel” in doet. Wij wachten daar maar niet op en rijden weer terug naar de kustweg 17 (n.b. De antenne draden zijn op de foto niet te zien maar zijn tussen de bergen gespannen, een close up laat zien dat het meerdere deltaloop antennes zijn).
Bij Reipa vinden we een hele leuke camping, Eelco maakt van de koolvis een paar mooie filets, en geeft er een weg aan de buren. Tijdens het eten begint het licht te regenen en moeten we even binnen gaan zitten maar de afwas kan alweer buiten.