De camping waar ik het laatst over schreef was geweldig, na het posten zijn we nog lekker in de sauna geweest, we konden afkoelen in het meer, onder een prachtige maan!
De volgende dag zijn we rustig vertrokken, we rijden langs de Ljusnan rivier, en op de Flatruet hebben we een heleboel rendieren gezien. En een stuk minder witte dan in het Noorden. Aan het eind van de mooie weg was een dorpje waar we een heerlijke hamburger hebben gegeten, waarna we de calorieën er weer hebben afgelopen. Het was een erg drassig paadje, en onze schoenen waren door en door nat geworden.
We rijden richting Roros, waar we op de bekende camping in Os gaan staan. De schoenen worden droog geblazen door de ventilatorkachel, de natte sokken gaan samen met de overige was in de wasmachine, en wij eten lekker in de grillhut met een vuurtje.
We gaan de volgende ochtend naar Roros voor de gezelligheid en wat lekkers bij Trygstad, waar we een zeer spraakzame Noor tegenkomen, die ons weer wat nieuwe wetenswaardigheden kan vertellen. We zitten nu in het koudste deel van Noorwegen, en hij heeft een traditioneel oud huisje zonder elektriciteit (daarom gaat hij elke dag in het cafe even internetten).
We rijden langs de Folla, en gaan bij de Dovre muskusossen zoeken. Bij het mooie stationnetje van Kongvold klimmen we naar boven, waarna we aan het begin al een paar grote en kleine ossen zien lopen. We gaan toch nog even een stuk verder lopen, maar zien verder niets meer. Op de terugweg zien we de muskusossen nog een keer, deze keer liggen ze lekker in het gras, waardoor we eerst denken dat het grote stenen zijn.
Na deze prachtige wandeling willen we een wildplek gaan zoeken, maar er brandt een naar lampje in de auto, Eelco start opnieuw en we kunnen verder rijden, het lampje blijft wel aan. Volgens de garage in Nederland zouden we zonder problemen naar Nederland moeten kunnen rijden, omdat het iets met een sensor te maken heeft die wel vaker een storing geeft. Onderweg naar een wildplek zien we in het moeras ineens iets bekends, eindelijk is de 5 weken lopende Eland-ban gebroken, 2 volwassen dieren en een kalf.
We vinden achteraf bij Dombas een klein weitje waar we de tent neerzetten, onderweg zien we nog een eland.
In de avond zien we geen elanden meer maar wel een paar schapen die even komen blaten. Het gaat regenen en we staan pas op als het ergste achter de rug is. Er komt een schapenboer met een trike om de schapen te zoeken, als wij zijn ingepakt komt een ander de trike ophalen en met de schapenhond op de voorkant rijden ze de kudde de goede kant op. Het blijft erg nat, en onderweg zien we de schade die storm Hans heeft aangericht. Bij de Riddersprenget lopen we even naar de waterval, waar ooit een ridder samen met zijn liefje over de kloof sprong, om te ontsnappen aan de ridder waar zij mee moest trouwen. We pakken er ook een geocache, het is er erg mooi, maar nog steeds nat.
We willen ook nog naar de Jotunheimen en nemen weg 51 die we nog nooit hebben gedaan. Het is ook weer een nationale toeristische weg, met hier en daar een kunstwerk, en het is er prachtig. Het regent wel en het ziet er wat mistroostig uit. Bij de hut Gjendesheim die aan de voet van de Beseggen ligt maken we weer eens een plannetje. Voor de zekerheid willen we toch even naar de auto laten kijken, dus moeten we een Subaru dealer hebben, en die is er pas een stuk verderop.
We gaan onderweg in de buurt van Vang op een camping staan, het is een leuke kleine camping. De volgende ochtend komt de eigenaresse het geld ophalen. Ook hier is veel waterschade, en de ze vertelt dat er na Hans ook een Hansina nog achteraan kwam! Nu is het water weer laag in de rivier, maar de electriciteitsbedrijven reguleren het water voor de beste prijs, vandaag was de prijs zelfs negatief. Als wij vertellen dat we naar de garage gaan, stuurt ze ons naar hun eigen garage in Valdres. Hij hoort het verhaal aan, en kijkt naar de motor.
Dit hebben alle Subaru’s na een bepaald aantal kilometers. De motor doet het verder goed, we hoeven ons geen zorgen te maken. Dat scheelt een heleboel kilometers de verkeerde kant op, en we rijden terug naar de Valdresflyre, bij Beitostolen waar we op goed geluk een stuk wandelen en wat geocaches kunnen vinden. Het waait behoorlijk hard, vannacht hadden we ook al wat last van de wind, en is er het een en ander omgevallen in de ondertent waardoor wij nu één wijnglas minder hebben. We zijn moe en komen onderweg naar Gol bij een leuke camping, waar we een hut nemen. Terwijl ik dit schrijf lopen de ezels gezellig om ons heen.
