De laatste keer hadden we een huisje, op de camping met de ezels. Het waaide, en zou harder gaan waaien. Maar dat viel uiteindelijk erg mee. In de ochtend leek het wel een beetje herfstig. De blaadjes van de berken begonnen al te dwarrelden. We reden eerst naar Gol, daar zagen wij wat de storm Hans had aangericht. Een overstroomde camping, huizen waarvan de huisraad buiten stond, en heel veel schade langs de weg en de rivier. Als een stel ramptoeristen reden we verder, over een gedeeltelijk afgesloten weg, waar ze de stormschade aan het repareren waren. We realiseerden ons dat we weer eens geluk hadden gehad, want vlak voordat Hans begon te razen waren wij in hetzelfde gebied geweest.
Katja ziet Langedrag op de route, wat een echt natuurpark zou zijn, we hadden een verkeerde aanname gedaan, want het was geen wandelgebied, maar een soort dierentuin. We zagen er een bejaarde eland, en een konijn!
We keerden terug op de route omdat we er niet konden wandelen. We maakten wat te drinken langs het Palsbufjord, en reden de Hardangervidda op. In deze hoek (noordoost) zijn heel veel vakantieparken en hotels, waar wij het niet zo leuk vinden om te wandelen. Een stukje verder naar het westen hebben wij de auto even neergezet tussen de sneeuwstokken en zijn op eigen initiatief naar een top gewandeld. Over de permafrost, de zwarte ondergrond, en de mossen en moerasachtige stukken. Ook stonden hier veel Multebaer (cloudberries), die Eelco wel lekker vindt, maar Katja niet.
We gaan terug over dezelfde weg als op de heenreis (door de tunnels die over elkaar heen gaan, en die met de blauwe rotonde) omdat we toch graag nog een klim naar de Folgefonna gletsjer willen doen. We gaan naar de kersencamping, dit is een van de eersten campings die we ooit in Noorwegen aandeden. Destijds waren wij er in de kersentijd, ze vielen zo uit de bomen op de tent, en wij aten ze met handen vol. Nu is het pruimen- en appeltijd! In de avond lopen wij nog even het rondje dat we dachten te kennen, we pikten een pruim en liepen tussen de zoete appelgeur naar het fjord beneden en het supersteile weggetje weer terug omhoog.
De volgende dag staan we vroeg op, drinken wat in Odda, en gaan het smalle paadje naar de Buarbreen op, dit is een deel van de Folgefonnagletsjer, de op twee na grootste gletsjer van Noorwegen. We parkeren de auto, trekken de wandelschoenen aan en gaan op weg. Het begin bestaat uit de bekende “enkelbrekers”, veel grote stenen op de weg. En daarna wordt het steeds spannender, de route bestaat uit stenen en rotsen, sommige moet je zelfstandig opklimmen, maar er zijn ook stukken waar je met een touw of een ketting omhoog kan. En daarna heb je ineens weer een bruggetje (met of zonder leuning) of een balk over het water. Net op het moment dat ik denk dat ik niet meer verder kan, zijn we op het verste punt gekomen. Je kan de sneeuw niet aanraken, maar het wordt te steil om zonder gids verder te mogen. Samen met de andere klimmers zitten we lekker in de zon te genieten van de sneeuw, de enorme watervallen, en van het feit dat we boven zijn gekomen. De terugweg ging iets sneller, omdat we hier de zwaartekracht mee hadden. Vlak voordat we bij de parkeerplaats waren, hebben wij onze 1500e geocache gevonden. Het was een zeer memorabele dag, en we hebben er van genoten.
We rijden verder over de Hardangervidda om ergens een plekje te vinden. Bij Haukeli doen we boodschappen, tanken we en boeken we ook maar de boot terug voor morgen. We zetten de tent op langs het Breitvatn, waarin we ons eerst even opfrissen bij de ondergaande zon, voordat we eten bij een vuurtje.
Het is donderdag, we moeten vanavond met de boot naar Hirtshals en maken er nog een leuk dagje van. We beginnen met een bad in de mist, waarna we wat bosbessen plukken voor het ontbijt. Onderweg zien we nog steeds veel werkzaamheden aan de weg, we zien de bekende sneeuwstokkenplaatser, en we komen een trailer met schapen tegen. Als we nog ruim een uur moeten rijden, en we nog tijd over hebben, gaan we vissen en geocachen, beiden met goed resultaat. Eelco vangt een forel, en Katja vindt een geocache in een vogelhuisje.
We gaan de boot op, en hebben een luxe plek gereserveerd voor het dinerbuffet. Daar zitten we nu, het is buiten erg mistig, en het eten is lekker. De plek op de camping in Hirtshals is al gereserveerd omdat we pas na 20.00 uur aankomen.