We reden net voor de enorme plensbui de camping af. Onderweg kwamen we een paar keer een elektrische grasmaaier tegen, toen we die voor het eerst zagen, vonden wij dat heel bijzonder, maar nu zie je ze overal op de grasvelden, zelfs het voetbalveld heeft zijn eigen Husqvarna. In Bronnoysund was net de boot van de Hurtigrute aangekomen, en omdat het een beetje regende, hadden de passagiers een rood regenjack met een gele capuchon gekregen. Dat was een fleurig gezicht. We hebben iets lekkers gegeten en wol en visspullen gekocht, waarna we verder reden. Bronnoysund ligt in het midden van Noorwegen, we zijn dus al weer halverwege.
We kwamen bij een ferry aan, en die lag nog aan de lader! Ook de volgende grote ferry is helemaal electrisch, je kan er ook je mobiel opladen, maar de pinautomaat doet het niet ter irritatie van de barman, die heel gezellig de tosti naar me toe kwam brengen. We rijden even de Offersoy-camping op om te kijken of er een leuk plekje is. En ja, we kunnen aan het water staan, dus we blijven. Na het eten maken we nog een rondje langs het water, over de rotsen en het strand.
De volgende dag gaan we naar de Zeven Zusters, waarvan we al eens de kleinste hebben bewandeld, en ook zijn we een keer tot halverwege geweest bij een grotere zus. Deze keer gaan we de Storrunde Sovikskaret lopen. Meestal is een wandeling alleen naar de top. Maar deze keer gaan we de 10 geocaches zoeken die samen een rondje maken. De caches zijn goed verstopt, zelfs in het water, en onder de rotsen, maar we vinden ze alle tien. Gelukkig kunnen we dan telkens even stoppen, want het is een lastige klim. Op de heenweg gaan we door het bos, met steile klimmetjes op modderige paadjes. Boven hebben we een prachtig uitzicht, en we gaan naar beneden via een vreselijke steile rotsmuur. De weg is zoals gewoonlijk gemarkeerd met een rode T, die de wandeling markeert. Maar ze sturen je gewoon over de rotsen naar beneden. Dus dat doen wij dan ook, wel kiezen we hier en daar voor een minder lastige route door een beetje van de route af te wijken. Het was hier en daar spannend, maar we hadden het niet willen missen, we zijn er trots op dat we de wandeling hebben volbracht en ook nog eens alle 10 de geocaches hebben gevonden.
Na deze klim doen we een dagje rustig aan en we gaan met de ferry over de Poolcirkel, op een klein eilandje staat een beeld van de wereldbol om dit te markeren. Voor de volgende ferry besluiten we om weer op de Sjobakken camping te gaan staan, ook hier weer een mooi plekje.
De volgende ochtend pakken we rustig in, maar moeten we racen om de boot te halen. Het is erg somber weer en zo nu en dan regent het een beetje. We komen langs de parkeerplaats met de grote trap naar beneden, waar Eelco altijd even gaat vissen. Katja zit in de auto aan de woensdagpuzzel van de Volkskrant. Even later komt Eelco boven met een makreel, hij vertelt er eerlijk bij dat hij deze niet zelf heeft gevangen, maar heeft gekregen van een Noorse man die aan het werk was aan de trap en tijdens de pauze had gevist. De makreel gaat in de rookoven en we eten hem ter plekke lekker op.
Na weer een ferry, we zitten nog steeds op de Kustweg 17, waar we veel fjorden moeten oversteken, komen we bij Halsa aan, we kiezen deze keer voor camping Amnes. Deze ligt aan de zee, en na het eten lopen we over het strand naar de rotsen waar Eelco nog even gaat vissen. We dachten rustig te slapen met het geluid van de zee op de achtergrond, maar dat was minder rustgevend dan we dachten.
Het miezerde toen we wakker werden, en als we bij de gletsjer van Svartisen zijn, begint het zonnetje een beetje door de wolken heen te breken. We rijden door de spannende tunnel zonder licht (en waarbij staat dat je dit op eigen risico doet omdat het een werktunnel is), die nu echter wel asfalt heeft gekregen. Boven lopen we deze keer helemaal zonder sneeuw een stuk over het Lahko nasjonal park. Zo nu en dan breekt de zon door, maar beneden begint het weer te miezeren. We maken nog even een paar kilometers, en kiezen voor de Naustholmen camping vlakbij de Saltstraumen.
Jullie boffen want we hadden gister niet meer gepost, en vandaag komt er gewoon nog extra bij. Het was een prachtige vakantiedag, we werden wakker met de zon en de eigenaar kwam langs om te vragen of we lekker hadden geslapen. Bij de Saltstraumen haalde Eelco een mooie vis uit het water, en als bonus kwam er een bruinvis voorbij zwemmen. Katja had staan praten met een Japans gezin over vissen en breien. We stonden naast elkaar op de parkeerplaats, en toen wij terugkwamen bij de auto zat er een bosje bloemetjes tussen de ruitenwisser en op de zijkant van de auto stond in het stof een hartje met een visje. Dat was een leuke verrassing! Daarna wilden we gaan wandelen in het Sjunkhattan nasjonal park, en we zijn op goed geluk een weggetje ingereden. Halverwege stond inderdaad een klein bordje dat we de goede kant opgingen. We hadden hier gaan rode markering nodig, want het pad bestond uit allemaal houten plankjes, we liepen naar twee meertjes, en hebben nog een geocache gevonden tussen de rotsen. Via Fauske om wijn te halen, dat doe je in een Vinmonopolet, die niet in elke plaats zit, dus je moet er wel even wat voor doen. Op weg naar Bognes over de 6, de doorgaande weg naar de Noordkaap, kwamen we wat bekende plekken tegen, maar de camping Notvann waar we nu staan, hadden we niet meer herkend. We staan op een prachtige plek aan de rivier. Vlak voor de camping dachten we een wildplek te hebben gevonden, Eelco stuurde de auto behendig over het hobbelpaadje, het leverde geen wildplek op. Wel was de was in de waston onderweg lekker door elkaar geschud.
N.B. Sommige foto’s zijn soms schuin, bevatten een voet of vinger, op deze notebook zit geen geavanceerde bewerkings software zodoende zijn ze soms wat “ruw”.