We hebben een paar heerlijke dagen gehad, we beginnen bij de boot naar de Lofoten. Vanmorgen hebben we besloten om toch naar de Lofoten te gaan, en als het er te druk voor ons is, dan rijden we er snel weer vandaan. We doen eerst even boodschappen, waarbij we het statiegeld van de flesjes en blikjes doneren aan het Rode Kruis, waarmee je meedoet aan een loterij. Helaas staat telkens op ons bonnetje dat we niets hebben gewonnen.
Vanaf Bognes varen we in een uurtje naar Lodingen. Het is heel erg stil op de boot, en ondertussen lezen we onze mailtjes en de reacties op het weblog en FB. We rijden eerst door naar Sortland, de stad met de blauwe huizen, en we gaan wandelen in Moysalen. Dit werd natuurlijk weer een lekkere klim, met een prachtig uitzicht.
We zoeken een wildplek, waarvoor we soms ook een app gebruiken, maar het nadeel daarvan is, dat de meeste plekken dus al bezet zijn. Uiteindelijk kiezen we toch voor een kleine camping Oppmyre, in het plaatjes Myre. Het is er vreselijk vol, maar we mogen er nog bij, we zijn de vierde daktent op het veldje. Meestal horen wij tot de jongsten van de camping, deze keer zijn we duidelijk een van de oudsten. Bij het haventje van de camping zien we sterntjes het water in duiken om visjes te vangen, wat een leuk gezicht is dat, ze duiken echt in een vrije val het water in.
Het was koud, maar toen we wakker werden scheen de zon lekker. We rijden nog een ererondje over het eiland Sortland, we zien mooie huizen, ook hier weer sterntjes die zich tegoed doen aan een school visjes, en met het zicht op Stokmarknes eten we een broodje met het gebakken ei dat Eelco vanmorgen al had gemaakt.
We verlaten de Lofoten en Vesteralen en rijden verder over de grote Tjeldsundbrua, daarboven is een restaurant waar we met zicht op de brug wat hebben gedronken. We rijden verder over de 825, waar we onderweg een kunstwerk tegen komen.
Dan rijden we verder over de E6, en met de wildplekken-app zoeken we in de buurt een plekje. En wat zien wij, een oude wildplek van ons staat gewoon in de app. Dan moeten we zelf een plekje zoeken, en dat vinden we langs de Bardu-elv. Eelco heeft geprobeerd te vissen, maar had alleen koude voeten gekregen en geen schub gevangen.
De volgende ochtend moesten we een klein stukje lopen om de rivier in te kunnen, waarna we lekker opgefrist weer verder gingen. De E6 wordt hier en daar voorzien van een nieuwe laag asfalt, waardoor TumTum denkt dat we niet verder kunnen. Maar de Noren zorgen er altijd voor dat er of een goede omleiding is, of dat je wel door kan, maar even moet wachten op een stoplicht of op Manuel (nee, dat is een grapje. Op een bordje staat dat er een manuelle verkeersregelaar is, wat betekent dat er een een persoon ipv stoplicht staat. Ondertussen noemen wij zo’n verkeersregelaar dus Manuel). Onderweg vangt Eelco ook nog een aantal vissen.
We gaan staan op een camping aan het Kafjord, met een prachtig uitzicht op de bergen van de Lyngen, en zien daar ook gletsjers. In de avond doen we nog een rondje langs het strand en de haven.
Als we verder rijden, hebben we weer oponthoud omdat de tunnel “stengt” is, we mogen er niet door, en rijden de oude (en veel mooiere) weg. Aan de andere kant zien we dat de tunnel nog niet helemaal klaar is. We rijden over de prachtige Kvaenangsfjellet, en bij de Gildetun, een grote hut, zien we de eerste rendieren die tussen de sneeuwschuivers lopen.
In Alta beklimmen we nog even de Hjemmefjellet, en ja die gaat natuurlijk ook lekker omhoog. In het winkelcentrum eten we nog even een taartje, om dan verder richting Noordkaap te gaan. We vinden een prachtige wildplek even voorbij Skaidi. Een meisje komt langslopen, gaat in de verte zitten, en komt een tijdje later weer naar beneden om te vertellen dat ze het heeft uitgemaakt met haar vriendje. En daarna hebben we heel gezellig gekletst over de dienstplicht voor de Noren op 18 jarige leeftijd, over Sami en over nog veel meer. Wij hadden het ondertussen erg koud gekregen en zijn nog even gaan lopen, onderweg zagen we drie uilen om ons heen vliegen, zo mooi en zo stil!
Omdat we geen water in de buurt hadden heeft Eelco een douche gemaakt, en hebben we gedoucht met de rendieren op de achtergrond.
We waren vroeg wakker, en zijn snel richting Noordkaap gereden, onderweg veel rendieren en zelfs een zeehond gezien (en ook toeristen, maar lang zo veel niet als in het begin van de vakantie). We gaan vlak voor de Noordkaap naar de Knivskjellodden (wat meshelften betekent kniv=mes, kjell=schelp, en deze komen veel voor op die plek). Dit is een punt net iets Noordelijker dan de Noordkaap. Je moet er alleen wel 18 km voor lopen. En dat over stenen en door watertjes. Ook met een flink stuk dalen (en terug weer klimmen dus). Maar we hebben het gedaan, met mooie uitzichten en aan het eind alleen de Barentszee waar op dat moment een bootje voorbij kwam. En hier hebben we ook de meest noordelijkste geocache gevonden. In totaal zijn we ruim 6 uur aan het lopen geweest, maar het was meer dan de moeite waard.
We vonden dat we wel een etentje hadden verdiend, en dat deden we bij Havly in Honningsvag.
Daarna zijn we naar de Nordkappcamping gereden, we hebben de tent opengeklapt, en zijn heerlijk warm gaan douchen, waarna we heerlijk hebben geslapen.