Na onze wandeling naar het Noordelijkste puntje van Noorwegen, hebben we heerlijk geslapen. De volgende ochtend scheen de zon, en op de camping liepen rendieren. We zien de laatste dagen veel rendieren, onderweg op de fjell, maar ook gewoon op de weg, bij iemand in de tuin, en bij de tunnels wordt gewaarschuwd dat ze daar ook lopen. Ze zijn niet schuw, maar komen ook niet naar je toe. Het is gewoon heel leuk om ze te zien. De meeste zijn bruin in allerlei tinten of gevlekt, maar er zitten ook witte tussen. En het schijnt dat die geluk brengen.
We rijden nog een stukje terug naar Gjesvaer, dat is een gebied met veel vogels, vooral puffins (papagaaiduikers), maar die zitten er in het voorjaar. Nu zagen we alleen meeuwen, het is trouwens een heel klein schattig dorpje, waar we in de mini-supermarkt wat lekkers voor de lunch hebben gekocht.
Terug naar het Zuiden, Eelco heeft nog onderweg nog even gevist terwijl Katja worstelde met de woensdagpuzzel uit de krant (Katja heeft gewonnen, Eelco had minder succes). We rijden langs het Porsangerfjord terug en vanaf Lakselv hebben we geen rendier meer gezien, het landschap is hier anders, veel meer bos. We doen in Karasjok boodschappen en rijden verder richting Kautokino. Onderweg staan we wild langs de weg, een leuk plekje, maar de vrachtwagens rijden nog tot laat door. We kunnen ons wel in de rivier wassen, en Eelco haalt er ook nog een vlagzalm uit.
Onderweg zien we dat de bomen, en dan voornamelijk berken, al geel beginnen te worden. We proberen een fjellstue te vinden (een plek waar we koffie zouden willen drinken) maar rijden alleen maar naar woonhuizen toe. Onderweg bij een huis ook nog wat gedroogd rendiervlees gekocht (een soort jerkbeef), gewoon omdat dat leuk is. We rijden Finland in, en bij een tentje langs de weg drinken we even wat, en betalen gewoon in euro’s! Het landschap lijkt op de duinen, en we rijden lekker door,tanken ook nog even omdat het wat goedkoper is, en rijden totdat we in Karesuando de rivier weer oversteken naar Zweden.
Hier vinden we (met de app) een prachtlocatie, maar Eelco ziet meteen dat wij hier al eens een geocache hebben gevonden. Ja hoor, dat is zeven jaar geleden geweest! In de avond wandelen we nog een rondje over het eilandje. In het bos staan al heel veel paddenstoelen.
We worden wakker als de mist nog over het meer ligt, we gaan rustig aan wassen in het meer, en langzaam trekt de mist op, en zien we steeds meer wereld om ons heen. Het is prachtig, en je merkt niet dat het pas 12 graden is. We eten in de zon, en gaan verder naar Vittangi waar we boodschappen doen voor het weekend. Eelco wil graag nog wat langer in Lapland blijven, dus Katja zoekt een leuke route uit, dit resulteert in een eeuwigdurende weg, die begint met wat gruss (steentjes) steeds smaller wordt. We moeten zelfs een enorme kuil door, waarin balken zijn gelegd.
We komen er veilig overheen, en aan het einde van de weg is gelukkig de rivier waar Eelco even kan vissen. Onderweg zien we ook weer een paar loslopende rendieren en een klein vosje. We komen ook langs een badeplats waar we even lunchen met de gerookte vis.
Na deze helse tocht komen we op een gloednieuwe snelweg, waar de strepen nog niet eens op staan, dat rijdt even lekker door. We rijden secundair richting Gallivare, en onderweg vinden we een echte Zweedse wildplek, langs een riviertje, met een grote vuurplaats en meer dan genoeg hout in het houthok. En een utedo (een simpel toilet in een houten huisje).
Het is zondag en we slapen een beetje uit, het was vannacht 3 graden maar we hebben het niet koud gehad. We rijden rustig richting Jokkmokk, eerst komen we langs een bordje Badeplas Tolibadet en nieuwsgierig rijden we erheen. Een prachtig zwemmeer met kleedkamers, wc’s, een grote grillhut en een soort winkeltje. Het is nu uitgestorven, er staat alleen een tentje in een hoekje.
We rijden verder en komen op de grote E10, die de Inlandsvagen wordt genoemd. Plotseling moeten we remmen omdat er een paar rendieren over de weg lopen!
We komen in de grote mijnstad Gallivare, bij het tanken moet Eelco eerst de sleutel inleveren, mag dan tanken en bij het betalen krijgt hij de sleutels weer terug. Dit doen ze omdat er vaak niet betaald wordt. We willen wandelen in het nasjonal park Muddus, maar gaan eerst wat eten bij de treinbaan en een hele mooie vogelhut, die uitkijkt op de Store Lulea-elva, inderdaad een hele brede rivier.
We rijden verder langs de rivier en komen bij de ingang van het park, we lopen een uurtje en eten onderweg veel bosbessen, we hebben zelfs onze heerlijke Mr Brownie met bosbessen gegeten.
Vanaf het park zijn we meteen naar een leuke wildplek gereden, ook weer langs die grote rivier, maar wij staan aan een stukje rustiger water, waarin we ons eerst hebben opgefrist (het mag geen zwemmen heten, want we zijn er nog geen drie minuten in geweest!)
One Response to “We rijden door het mooie Lapland”