Zweden Noorwegen 2012Tag Archives

Vissen op pollak in een stroom die 40 km/h stroomt is even wennen. Zelfs mijn 300 grain lijn tegen de stroom op was in een tel gestrekt in de stroom.

Dit vraagt een andere aanpak. Vissen in de keerstromen, en niet op het hoogste tij maar als de ergste druk eraf is. Deze methode werkt succesvol je ziet je lijn mooi omlaag zinken en dan kan je hem echt omhoog strippen.

Die momenten waar ik mijn lijn en de vlieg goed kon presenteren was het ook direct vis. Je hoefde niet eens zo ver te werpen. Zoek de diepe kanten en werp langs de kant stroomopwaarts. Zolang de lijn maar de diepte ingaat en omhoog gevist kan worden.

In de keerstromen zijn volop kleinere pollakken aan het jagen en op dat moment hoef je niet heel diep te vissen en is een lichtere lijn ook goed in te zetten. Ik had er in een half uurtje een stuk of 10. De vliegen met chartreuse deze het dit keer niet echt. Oranje en mosgroen leverende vis op. Zelfs een volledig afgekloven vlieg bleef vis opleveren tot ie uiteindelijk in de kelp verspeeld werd.

Grappig genoeg was de vlieg effectiever dan de lepels en spinners die gebruikt werden en das toch wel leuk om mee te maken.

De vissen waren niet heel groot maar er zaten een stuk of 6 mooi maatse vissen tussen. De kleinere waren een 20 cm. Totaal zijn er zeker een 20 vissen uitgekomen waarvan 5 a 7 mooi maatse  vissen en dan heb je daar ook echt sport aan want die zoeken direct  de diepte en de stoom op.

We hebben lekker uitgeslapen vanmorgen, en na het ontbijt moesten we nog opschieten om op tijd bij de te zijn. Eerst zijn we via de brug naar de overkant gegaan, en het was inderdaad een immens kolkende massa water. Aan de overkant zijn we aan de zeekant naar beneden gegaan, en Eelco heeft daar een kleine en een grote pollak uit het water gevist. Fenna en ik hebben heen en weer gelopen tussen de koeien door, die liepen op het stuk land dat aan het water grenst. Toen we terug liepen zagen we allemaal visjes boven het water uitspringen, Eelco heeft daar toen nog wel een stuk of tien polakken gevangen.

Daarna hebben we naar onze meest noordelijk geocache gezocht, die stelde helaas niet zoveel voor, maar gevonden hebben we hem wel. Bij de supermarkt hebben we het een en ander voor de lunch gekocht, en we zijn de brug weer teruggelopen. Aan de overkant hadden we al een goede visplek en een bankje om te eten gezien. We zaten net te eten toen het tij weer keerde, en de stroom de andere kant opging (het fjord uit, dus de zee in). En daarbij verdween het magere zonnetje en stak er een flinke wind op. Eelco zocht een goede visplek en Fenna en Katja gingen lopend de kust verkennen. Rond een uur of vijf zijn we doodmoe naar huis gereden, waar Eelco twee mooie vissen voor het avondeten gaat klaarmaken.

Locatie informatie Fauske camping

Helaas geen vis gevangen op de nabijgelegen getijdenstroom. Er staan borden niet vissen! bleek later

Vandaag zijn we op de Poolcirkel geweest! Het was toch nog even zoeken, want er staan diverse markeringen die verwijzen naar de Poolcirkel, maar uiteindelijk hadden wij ook 66°33” op de GPS.

We hebben in een van de steenstapels een geocache gevonden, we hebben in het laatste beetje sneeuw gestaan, we hebben er wat gegeten, en zijn toen verder gereden naar de Saltstraumen. Onderweg hebben we heel wisselende landschappen gezien, weilanden met koeien, bergen en stukjes bos waar de berken eigenlijk al niet meer konden groeien, maar toch nog  bleven staan. En ook reden we langs een woeste rivier.

De Saltstraumen is de grootste maalstroom van de wereld, hier komt het zeewater met 40 km per uur door een smalle strook water het fjord in, en het gaat er zes uur later weer uit. En dat gaat gepaard met een kolkende zee. Je kan hier dan ook goed vissen, maar een leuke plek om te slapen is een beetje lastig, het zijn vooral grote dure ‘viscampings’. Daarom zijn we toch nog maar en stukje door gereden naar Fauske, waar we een leuke hut in het bos hebben. En deze keer hebben we zelfs internet in de hut. Gelukkig maar, want we waren vergeten om de schoolboeken van Fenna te bestellen en dat hebben we vanaf de veranda gedaan. Vanavond hebben we bij een pizzeria gegeten, daarna heeft Eelco geprobeerd een vis te vangen. En we zijn nog op elandjacht geweest, de vrouw van de camping zei dat als er elanden zijn, dat ze dan wel komen. Het klonk als een Noorse wijsheid, maar ze waren er in ieder geval niet toe wij er waren!

Meer foto’s van de vakantie staan hier:

https://plus.google.com/photos/104631923601219565154/albums/5769925138065013569

Vanmorgen zijn we eerst naar de Gronligrotta gegaan, één van de belangrijkste grotten van Noorwegen, én wat ook bijzonder schijnt te zijn, is dat er elektrisch licht is. We werden rondgeleid door een Noors meisje, en we zagen hoe de rivier ondergronds stroomde en een paar watervallen. Ook waren er een paar grote ondergrondse kamers, en een paar kleine stalactietjes. Het was een hele leuke tocht. Meteen daarna zijn we doorgereden naar de Svartisen. Dat is een gletsjer, maar je kan er niet met de auto komen. We moesten even wachten op het bootje dat ons naar de overkant van het meer zou brengen. Volgens de boekjes is het dan nog een tocht van 3 km. Het was een beetje druilerig, maar door het lopen hadden we het niet koud, en even later werd het helemaal droog. Het eerste stuk ging langs de enorme waterval omhoog. Boven kwam het water vanuit de rotsen naar beneden gevallen. Het zou niet lang duren voordat we bij de gletsjer waren, dachten we. Bij de waterval moesten we een vrij steil stuk omhoog, en toen we de hoek om gingen zagen we een prachtig meer. Eelco had speciaal zijn hengel meegenomen, dus ging er een speciale vlieg aan de lijn, en binnen een paar minuten zat er een mooie forel aan de haak.

Daarna zijn we langs een tweede meer gelopen, en uiteindelijk zagen wij toen we weer een hoek om gingen de gletsjer liggen. Eerst alleen het bovenste gedeelte en daarna ook het onderste stuk dat uitkwam op het meer. Toen we daar liepen, kwam er nog een ander stel, en in totaal hebben we minder dan tien mensen gezien onderweg! En dat op één van de grootste gletsjers van Noorwegen. Nadat we het ijs ook hadden aangeraakt, moesten we snel terug omdat de allerlaatste boot twee uur later zou vertrekken, en op de heenweg duurde onze tocht ook al twee uur. Je kon ook teruglopen langs het meer, maar we hadden al gehoord dat dat vreselijk nat was. En gelukkig zagen we de boot al aankomen, toen wij bij de steiger kwamen.
Op de terugweg hebben we nog wat worstjes en broodjes gehaald bij de supermarkt. En na het eten toch besloten om morgen op te breken en bij Saltstraumen een nieuwe hut te zoeken. De route kan je in zien in google op https://maps.google.com/maps/ms?msid=208973254536401258483.0004c62418f118ce03e9f&msa=0 gebruik de sateliet vieuw

Vannacht heeft het heel erg geregend, maar vanmorgen scheen de zon! Dat betekende dat de tent lekker droog kon waaien, zodat we droog konden inpakken, want we wilden verder naar het Noorden. Heel snel hebben we ingepakt en ontbeten, en daarna zijn we de E 45 weer opgegaan. En het viel ons vandaag een beetje tegen. Lange stukken waar niets bijzonders gebeurt, wel zagen we een vos en een ree. De enkele plaatsen die we tegenkwamen Dorotea en Vilhelmina, zagen er wat vervallen uit. Maar tegen de tijd dat we bij Storuman kwamen, was het gelukkig allemaal weer wat mooier.

We hebben besloten om vannacht in een stuga te gaan slapen, want het weerbericht laat weten dat het weer gaat regenen. Op de camping (het lijkt wel een Franse municipal camping, aan een zwemmeer, en een grote sporthal) hadden ze geen kleine stuga meer, maar we mogen wat goedkoper in een 6 persoons. We hebben heerlijk op het terras gegeten, en daarna hebben we 3 caches gevonden en nog een rondje om het meer gemaakt. Om elf uur hadden we weer een prachtige zonsondergang!

Vanmorgen eerst wat boodschappen gedaan bij de ICA, en nog maar even getankt, want je weet nooit wanneer er een pomp in de buurt is. Daarna het skigebied in, we konden een bomväg in, maar de weg zag er niet erg goed uit, en het was nogal steil! Een auto na ons, slipte tot wel vijf keer toe, totdat hij de passagiers er uit liet! Wij hadden de auto geparkeerd bij een huis in aanbouw, de eigenaar kwam om te gaan werken en we hebben gehoord dat het hier `s winters erg koud is, en dat de sneeuw tot wel 2,5 meter dik ligt. Er lopen hier veel elanden, en ook beren. In de zomer was er zelfs een beer die in het dorp onder een veranda zijn winterslaap heeft gehouden. Daarna zijn we naar boven gegaan, lopend! Boven bij de skilift lag een geocache, en nadat we die hadden gevonden, zijn we naar het meer gelopen. Het was er druk met vissers, en er werden twee grote regenboogforellen uit het water gevist. Eelco zag ook een mooie vis maar die ging er met zijn vlieg vandoor! Later sprong de forel nog twee keer boven water om met zijn staart te zwaaien. Ondertussen is Fenna begonnen aan haar brei-project, een poncho.

Fenna wilde nog even naar de dichtsbijzijnde top lopen, en op 964 meter konden we mooi uitkijken over het skigebied. Het regende zo nu en dan en er stond een flink windje. Bij de tent heeft Eelco in de regen pannenkoeken gebakken, die we binnen hebben opgegeten. Na het eten wat in het restaurang (nee, geen typefout, zo schrijf je dat hier) wat gedronken en opgedroogd. Daarna nog even naar het service huis, daar is het bloedheet, en de radio staat altijd aan. Eerst lekker douchen en dan in de warmte aankleden en tanden poetsen, we zijn lekker warm ons bedje ingegaan.

In een plaatsje wat verderop, Hede, was vandaag een markt. Het was in een openluchtmuseum met allerlei kleine huisjes, een vävstuga (weefhut) waar een stuk of tien Glimakra getouwen in de hoek waren gezet zodat de vrouwen deze dag een lekker maal konden koken. Er was een vissershut, een timmerhut en een heel oud huis dat helemaal ingericht was. En daartussen wat eettentjes en heel veel loppis. Loppis zie je hier heel vaak langs de kant van de weg staan, en dan zie je dat iemand zijn rommel in de tuin zet om te verkopen! Het viel een beetje tegen, maar het was wel gezellig. Nadat we in een leuk tentje wat hadden gedronken en gesnoept, zijn we naar een plek gegaan waar we konden wandelen en vissen.
Bij de eerste visplek waren al veel Zweden aan het vissen, dus reden we verder naar een ander meertje. Dat dachte we, maar uiteindelijk bleek dat we via een landweg ruim 15 kilometer bij een veel verder gelegen meer terecht kwamen. Maar dat was helemaal niet erg, want onderweg liep er een kudde rendieren over de weg, wij de auto uit en de bossen in om ze te volgen. Al snel zagen we nog een groepje rendieren, kleintjes en groten. Weer in de auto en verder de weg volgend, kwamen we regelmatig wat groepjes rendieren tegen.

Toen we uiteindelijk bij het meer waren, moesten we een stukje lopen. Voorbij het meer was een grote lege vlakte waar ineens rendieren overstaken, en dan niet een groepje maar meer dan 100 (Fenna begon halverwege te tellen en had er 65!). In dit meer zat helaas geen vis, dus maar weer terug naar het meer waar we eigenlijk naar toe wilden. Nu ook weer onderweg veel rendieren. Ook in het andere meer waar we heengelopen zijn, zat geen vis. Vanavond hebben we dus maar zalm uit de diepvries gegeten.

Na een wandeling naar boven (964m) een bergmeer waar je kan vissen.. Na div vliegen geprobeerd te hebben pakt een grote forel een sedge aan de kant en daarna nog een. Snel een sedge eraan, niets nada. En die vis maar draaien, dan een pupan erop. Drie keer duikt de vis er op en drie keer mis. En dan… Bonk… knap weg vlieg, weg vis. Drie grote saltos maakt de grote regenboog en dan zie ok hem niet meer. 18/100 was te dun en tja even tellen was handig geweest.

Vandaag hebben we even een lekker rustdagje gehad. Het was lekker weer, en we hebben niet zo erg veel gedaan. Eelco heeft een beetje in bed gelegen, en Katja en Fenna hebben een beetje gelezen en gesponnen. Rond het middaguur een ijsje gehaald en wat over het kleine drukke strandje gelopen. We hadden aan Markus van de camping gevraagd of hij in het Zweeds kon bellen met de eigenaren van de Rid i Getmossen. Hij had vanochtend al gebeld, en er was geen plek meer voor mij. Dat was jammer, maar hij had wel al gekeken naar andere buitenritten in de buurt. Hij had er een gevonden die aan Westernrijden deed. Dat vond Fenna niet zo heel erg, en uiteindelijk heeft ze daar ook gereden.

Om kwart voor  moesten we er zijn, en daarna ging je wat oefenen en een 2 uurs buitenrit maken. Toen we daar aankwamen werden we hartelijk ontvangen door Lena (eigenaar van de ranch), en Fenna werd gelijk aan het werk gezet door Isak. Ze moest haar eigen paard (Maxis) poetsen, en daar was hij wel aan toe. Overal zat modder, want het was niet heel erg mooi weer geweest de dagen hiervoor. De paarden werden opgezadeld, en Fenna kreeg een lesje hoe ze moest rijden op western style, en de historie van het paardrijden in Amerika maar ook dat van Engeland (de ‘manege’ manier). Daarna kwamen er nog een moeder en een dochter, die dit voor de 2e keer deden. Katja en Eelco gingen wandelen, en Fenna zat ondertussen al op haar paard. Eerst een lang stuk langs de weg, door de modder, beetje gedraafd op de droge stukken, en vervolgens langs een weggetje en over een bruggetje. Daarna wat gegaloppeerd waarbij Fenna en de groep Katja en Eelco tegen kwamen. Daarna nog wat vaker langere stukken gegaloppeerd en door een mooi gebied gelopen. Door de velden (in je dromen en in films galoppeer je daar altijd door heen!) en door het bos (zonder paadje). Net toen ik dacht aan die dromen waarbij je door die weides galoppeerd zei Izak dat we gingen galopperen, heerlijk was dat. Nu was het zo dat Maxis mij zag als zijn leider, en dus kon ik zonder hem te trekken achter mij aan laten lopen! Super gaaf, alleen had hij nog niet helemaal door, dat als ik stopte, hij ook moest stoppen, waardoor hij regelmatig tegen me op knalde.
Al met al was het een geweldige ervaring, en heb ik nu dus de beginselen van het Western rijden geleerd. Dank aan de Markus van de Fyrkenbaden camping die dit heeft uitgezocht, en natuurlijk ook dank aan Lena en Isak van de Ulvsby ranch!
In de avond hadden we een prachtige zonsondergang!

Locatie info