Toen we vanmorgen weg reden, kwamen we tot de ontdekking dat we in een park hadden gestaan. Maar wij en de tent waren droog, en we hadden heerlijk geslapen. We reden eerst naar Mosjoen, dat een heel leuk plaatsje bleek. Het is zondag dus er was niets te beleven, totdat rond 12 uur overal deuren open gingen.
We hebben een fika genomen, en zijn doorgereden naar het zuiden.
We willen niet over de E6, dus kiezen we de grussweg langs de Vefsna, een zalmrivier. We rijden totdat we ergens een ”parkering” zien, waarvandaan we kunnen wandelen. We kiezen de kortste wandeling van 2,2 km, die begint met een fikse klim. Maar al later blijkt dat we bijna de hele weg moeten klimmen. Aan het begin is een enorme kloof, waarin een rivier stroomt. En halverwege lopen we langs het water, waar Eelco twee forelletjes vangt.
Dan over een hangbrug, en het laatste stuk weer omhoog door een mooi bos. Dit klinkt allemaal heel idyllisch, en dat is het ook. Maar het pad bestaat uit stenen, water, modder en boomstronken. We moeten goed uitkijken waar we onze voeten zetten.
Boven aan gekomen, lopen we over een weide met prachtige bloemen naar een hut van Statskog (staatsbosbeheer). En waar wij dan zo blij van worden, is dat de hut vol staat met meubilair en huisraad, en dat niemand dat kapot maakt of vernield. We hebben daar een prachtig uitzicht, drinken wat en gaan dezelfde weg weer terug.
Dit gaat aanmerkelijk sneller. Uiteindelijk blijkt dat we toch ruim 5 km hebben gelopen. En dat klinkt voor Nederlandse begrippen niet zo ver, wij deden er 2,5 uur over. Van daar konden we niet verder, we hebben het wel geprobeerd, maar bij een boerderij stopte de weg, en ging door als prive weg. Dus de hele route weer terug tot aan Oksdalen, onderweg was een prachtig nieuwe brug aangelegd, waar wel echte Noorse graffitti was gespoten.
Onderweg spotte we nog een eland, die heel rustig bleef staan, ons eens aan keek, en verder ging met het eten van verse varens, en een wilde Vefsna (klik op de foto voor het filmpje).
Bij de E6 aangekomen, hebben we eerste getankt, waarna we zagen dat de Borgefjell camping bij Simskardet niet eens zo ver meer was. En omdat we dat zo’n leuke plek vinden, zijn we daar heen gereden. “Onze plek” was vorige week nog bezet, maar vandaag stond er helemaal niemand. Wij kunnen nu weer lekker in ons eigen bad liggen, tussen de dotterbloemen.
