Na alle zomervakanties wilden we ook wel eens een keer in de winter naar Noorwegen. Dit stond al een paar jaar op de planning maar het kwam er gewoon niet van. We hakten we de knoop door, we gaan aan het einde van de winter naar Noorwegen. Het idee werd langzaam een plan, waarbij de temperaturen en de daarbij behorende uitrusting één van de belangrijkste onderwerpen waren. De boot en een hut in Trysil werden gereserveerd. Het was Trysil geworden, omdat we daar ons winterplan al eens hadden besproken. En we wel erg enthousiast werden van de verhalen.
Na een redelijk vlotte reis kwamen we aan boord van de zeer rustige Stena Germanica en voeren we met een stevige wind van Kiel naar Goteborg. Vandaar was het nog een paar uurtjes reizen naar Trysil. We zagen al snel de eerste sneeuw, en winterse landschappen. Met een stralende zon kwamen we aan bij onze hut, snel uitpakken en op het terras een kop thee.
De tweede dag begon met het huren van de cross country skies op het zuidelijke deel van de Trysilfjellet, om daarna onze eerste stappen op de latten te maken. Het ging ons redelijk eenvoudig af, maar het vinden van de routes was een ander verhaal. We begonnen op een soort starters terrein, dat bevolkt werd door de leerlingen van een internationale school. Heel gezellig, en lekker druk. Nadat we wat heen en weer gegleden waren, hebben we eerst maar wat gedronken. Terug op de latten, wist één van de docenten ons het startpunt van de Ole G loipe te wijzen. We moesten gewoon eerst een weg oversteken. Het was een lange route, en na een tijdje zijn we gewoon weer omgekeerd. Terug bij de auto, zijn we weer teruggereden naar Trysil om daar boodschappen te doen.
Dinsdag werden we wakker met flinke sneeuwbuien die de avond er voor al aangekondigd waren. Grote witte vlokken daalden neer, en al snel lag er een paar centimeter “plaksneeuw”. We wilden bij Aas een rondje gaan maken, maar eerste mocht de auto zich bewijzen op een toch wel steile helling, met een dikke laag verse sneeuw. Bovendien waren er wat haarspeldbochtjes, maar uiteindelijk kwamen we aan op een nagenoeg uitgestorven parkeerplaats. Het begin was snel gevonden, maar het rondje was er een met vallen en opstaan. Het spoor was niet zo goed te zien en de sneeuw was zwaar en plakkerig. De natuur was prachtig, we gingen door een doodstil bos. Je kon de sneeuw horen vallen, en we zijn niemand tegen gekomen (gelukkig, want het is nogal genant om languit in de sneeuw te liggen met je skietjes alle kanten op). Na deze prachtige tocht hebben we toch besloten de skies in te leveren.
De nacht was er een om niet te vergeten, al uren hielden we de noorderlicht apps in de gaten. Het Noorderlicht zou vanavond te zien moeten zijn. Eelco was al een paar keer naar buiten geweest, er was bewolking. Maar om twee uur in de nacht ging het los. Helaas was er veel lichtvervuiling van de pistes en de omliggende huizen maar we hebben live naar het noorderlicht kunnen kijken.
De vierde dag hebben we een prachtige wandeling gemaakt, deze keer aan de noordkant van de Trysilfjellet. De lucht was strakblauw en de temperatuur varieerde tussen de 4 en 20 graden (op de rugzak). We konden hier en daar de eerste kale plekken zien en ook hoorden we beekjes stromen. In de loop van de middag kwamen er wolken binnen drijven en toen we bij de auto waren, viel er zelfs een klein beetje hagel.
In het dorp hebben we nog wat gedronken en boodschappen gedaan, vanavond kunnen we lekker uitrusten.