Vannacht hebben de regen en de rivier hun best gedaan om het meeste geluid te produceren, uiteindelijk heeft de Driva gewonnnen. We konden in het zonnetje ontbijten. Gisteravond had ik een geocache vlakbij de camping gevonden, een stukje verder lag een enorme grot Magalaupet, waar de Driva doorheen denderde. We zijn daar eerst naar toe gegaan, het was een enorm spektakel, en vreselijk diep.
De geocache hebben we daarna ook nog gevonden. We reden de E6 op, dat is de grote weg, 2-baans. Stel je hebt in Nederland de A12, en daar lopen dan schapen langs de weg! We blijven ons verbazen dat er zo weinig ongelukken gebeuren.
Deze keer gingen we weer over de Dovrefjell en we kwamen bij de Fjellstue Kongsvold, het zag er luxe uit. Het was een hotel, je kon er ook eten, en er waren mooie tuinen met alle planten die daar in de natuur voorkomen. Het was niet helemaal duidelijk of je er gewoon zo maar naar binnen mocht lopen. Maar op de deur stond dat ze koffie met “aepplekaker en vanilje-is” hadden.
Dat maakte dat we toch naar binnen gingen. Ook daar weer, wat nu? Een serveerster in klederdracht kwam vragen of we wilden eten of alleen wat drinken? Wij mochten naar een andere kamer lopen en koffie en thee pakken, zij kwam het lekkers brengen. En het was net een museum, schilderijen, etsen, foto’s en ook geweien van rendieren, elanden en herten. En een enorme kop van een muskus-os. We hebben een beetje rondgekeken, alles leek nog in de oude staat te verkeren. We hebben nog een tweede kopje genomen (dat is hier heel normaal, net als bij Ikea, maar nu vertelde de serveerster het er nog eens extra bij).
Aangesterkt gingen we nog even bij een oud stationnetje een geocache pakken, die was niet moeilijk te vinden. En toen hebben we ook maar weer eens een stukje gewandeld, de spierpijn is tenslotte verdwenen. We zijn naar de Galavia gewandeld, een kleine nederzetting. We wilden het meertje rondlopen, maar dat kon niet. We zijn dus hetzelfde pad terug gelopen, ondetussen speurend naar wild, het maakte niet uit wat, maar er was geen leven te zien, behalve een paar toeristen, vogeltjes en natuurlijk de insecten. Eelco heeft nog twee kleine forellrtjes gevangen onderweg.
Terwijl we naar de volgende camping rijden, regent het. En terwijl we de tent uitklappen bij Grimsbu Turistsenter komt de zon tevoorschijn. Deze camping kent Eelco al, als uitvalsbasis voor zijn visuitjes. Het is een bijzonder geheel met caravans, hutjes, een speeltuin, een motel en een kro met winkeltje. Mevrouw staat achter de toonbank in een keurig jasschort. Verder is het ook hier weer keurig, beetje gedateerd, maar lekker schoon.
