Fly-fish & -tie, Nordics, camp, outdoor & tech.

Door Telemarken naar Rjukan.

Terwijl wij aan het ontbijt waren begon het in de verte te onweren. Snel gegeten en de tent ingeklapt. En toen we klaar waren begon het te regenen. Gister hadden we al gezien dat we met een ferry het meer konden overvaren, en dat die op het hele uur over ging. Precies om 11 uur kwamen wij bij de kade, en vanaf de overkant kwam het kleine pontje al aan. De schipper was een Nederlander, en we hebben even staan kletsen, hij woont hier al 16 jaar.

blog1016

Aan de overkant reden we weer verder, ondertussen regende het harder, en op de weg lagen schuimende plassen water. Bij een zilversmid, annex Nisse winkeltje, zijn we snel uitgestapt. We hebben een kleine Nisse (soort kerstkabouter) gekocht. Daarna verder naar een ander dorp dat in een folder genoemd werd als gezellig (hyggelig). We gingen bij de eerste de beste bakker iets drinken, maar we hadden beter kunnen doorlopen. Op de terugweg kwamen we langs een winkel die bugnad (klederdracht) en wol verkocht. Wij naar binnen, en wat een toeval, daar werkte een Nederlandse vrouw. Zij was net afgestuurd in de bugnad, en wist er veel over te vertellen.

blog1032

Daarna zijn we doorgereden naar de Telespinn, een spinnerij waar ze niet alleen de mohair van eigen geiten spinnen, maar je kan er ook de wol van je schapen of de vacht van je hond brengen. Zij maken er een mooie draad van, al dan niet geverfd. Erg leuk natuurlijk om te zien, ze gebruiken er dezelfde verf als wij, jammer dat het niet in werking was vandaag. Het begon weer een beetje te regenen, en toen we bij het informatiecentrum van de Hardangervidda waren, was het weer droog. Daar hebben we even rondgekeken, en ja hoor, een medewerkster uit de keuken werd er bij gehaald, want die sprak Nederlands. We hoorden dat het erg druk is op de Gaustatoppen. Die wilden wij ook beklimmen, maar we zagen ook foto’s van een wandelende file, misschien slaan we deze top wel over. We reden Rjukan binnen via de zwaarwatercentrale Vemork, bekend van de tweede wereldoorlog. De spiegels die Rjukan in de winter een beetje zonlicht geven, hebben we niet gezien. Daar gaan we morgen nog wel goed naar zoeken. Nu wilden we graag een plek om te slapen. En hoewel er een aantal campings was, was de allerlaatste de beste, Sjotveit in Austbygd . Dat betekent voor ons een rustige plek, met een haventje bij het meer Tinnsjo. En als extraatje, een oude Noor die op zijn harmonica wat aan het spelen is.

blog1034

blog1033

blog1028

About Eelco

https://www.linkedin.com/in/eelcodegraaff/

Geef een reactie