Na het douchen zijn we op pad gegaan, we hadden van een volger, en breivriendin, die in Noorwegen woont een tip voor een goeie wildplek gekregen, en daar wilden wij naar toe.
Maar omdat Eelco toch nog een keer op het zout wilde vissen, reden we een ommetje bij Stjordal naar het schiereiland Tautra. Onderweg kwamen we nog grottekeningen tegen die zeker de moeite waard waren. En op het uiterste puntje stond een ruïne van een klooster.
Maar het leukste was de brug. Het was een hele lange brug met één baan, er was een stoplicht, en er was ook nog een hek dat open en dicht ging. Hoe het precies werkte? Wij hadden geen idee. Je moest wachten voor het rode licht, werd het groen, dan mocht je door. Dat was logisch, maar het was totaal onduidelijk wanneer dat gebeurde, en als we dachten dat we het wisten, dan ging het hek ineens weer open. We hebben er even gegeten en gevist, en we hebben er vreselijk om gelachen. Helaas is er geen vis gevangen, dus wordt het macaroni vanavond.
Deze trip kostte meer tijd dan we verwachten, en we reden snel weer terug naar de E6 zodat we daar ook snel weer af konden richting Tyldal. Onderweg wat regen en de temperatuur daalde tot 15 graden. Het kostte nog even wat moeite om TomTom de goede weg te laten wijzen, en deze keer had hij het toch niet goed!
Gelukkig hebben we ook nog papieren kaarten bij ons. We reden via de tol de Riastvegen op, en precies op het juiste coördinaat kwamen wij bij een prachtige plek aan. Ruimte genoeg om alles neer te zetten (dankjewel B. te T!).
Ondertussen was het weer droog geworden, en hingen er mistflarden. Net toen ik de tent wilde gaan inruimen kwam er een auto “onze weg” opgereden. Wat bleek, er waren een paar schapen te ver gelopen, de boer kwam aangelopen met een bakje voer en drie schapen achter zich aan. De boerin reed er met de auto achter. We hebben weer een gezellig praatje gemaakt. En zij wist te vertellen dat hier toch minstens 2000 rendieren moesten lopen.
Wij hadden er onderweg een stuk of zes gezien! Ook lopen hier elanden, en haar dochter had laatst een Muskusos gezien. Die hoort hier niet, maar die was vanuit Zweden (toen daar de bosbranden waren) doorgelopen naar Noorwegen. Na het eten hebben we nog een rondje gelopen. En daarbij werden we aangevallen door een vogel, we weten niet precies wat het was, maar het was wel spannend. Het is hier oorverdovend stil, en koud, dus we zullen straks vast heerlijk slapen.
