Vanmorgen om 5 uur waren de scholeksters al wakker, wij ook eventjes, maar wij hebben ons omgedraaid en zijn weer gaan slapen.
Gisteravond hadden we al besloten om via de kust verder te rijden. We reden langs het Verrasundet, naar de 715. In het begin kwamen we een paar leuke geocaches tegen, bij een mooi strandje, bij een kerkje en natuurlijk onvermijdelijk onder een brug. We reden tot Afjord, en ook dat was weer bekend terrein. Getankt en boodschappen gedaan. En daar ook meteen even een inschatting gemaakt waar we naar een camping konden. We hadden een paar opties, die allemaal langs de route lagen, dus reden wij rustig door. De weg door Norddalen vonden we een beetje saai, geen beesten te zien behalve koeien in grote weilanden. En dat hadden we net gezegd, toen er een bordje Jettegryte langs de weg stond, en toen ik keek zag ik een trap tegen de rotsen op. Een Jettegryte is een reuzenketel, ontstaan in de laatste ijstijd doordat een gletsjerbeek vol met zand en gesteente in een draaiende beweging van meer dan 200 km per uur met grote kracht tegen de bergwand stroomde (aldus de beschrijving). Wij met de houten trap naar boven, het was een heel bijzondere plek.
En daar zagen wij op de kruising een bordje naar een sjocamping. Ook dat leek ons leuk, en deze stond niet op onze lijst. Uiteindelijk moesten we nog een half uur rijden naar Roan, via een weg om een klein fjord heen. Door een gloednieuwe tunnel, en om een nog net niet open tunnel, en om een net gegraven tunnel heen. Uiteindelijk kwamen we bij een prachtige plek aan de zee. Het was alleen heel erg jammer dat er net heel veel wind waait. We konden onze tent tussen een lege caravan en een spikertelt (een houten gebouw als voortent voor een caravan) in zetten, zodat we goed in de luwte staan. We zijn de rotsen op gelopen, maar het water is voor Eelco te ondiep om er iets in te kunnen vangen.
