Het heeft geregend vannacht, heel hard en daarbij ook heel veel wind. Dat vonden wij niet leuk, en de tent ook niet. Toen het even een beetje droog leek, hebben we het natte geheel ingeklapt. Dan moet ook alles in de auto, dus toen alles klaar was, zijn wij nog even gaan douchen. En terwijl wij de camping afreden, begon de zon natuurlijk te schijnen. Nergens een plek waar ze koffie of thee hadden, daarom zijn we bij het bordje helleristninger (grottekeningen) de weg afgereden. Daar bleek dat we die ook al hadden gezien, maar omdat het ook een camperplek was, hebben we daar ons ontbijt gegeten.
Doordat het zo nat was geweest vannacht, waren er ook heel veel watervallen onderweg.
We reden naar Bognes omdat daar de (kortste) ferry naar de Lofoten afvaart. We waren ruim een uur te vroeg (omdat ze al met het winterrooster varen) en hadden nog even de tijd om naar de grottekeningen te gaan kijken. Er was een uitleg, en we moesten eerst een stukje lopen, de stenen waren echter zo glad dat we alletwee al een keer weer een stuk naar beneden waren gegleden, en we konden door de natte stenen ook helemaal niets zien. We zijn voorzichtig weer teruggelopen, en hebben nog snel een cache onderweg meegepakt.
De bootreis leek goed te beginnen, het zonnetje ging schijnen. Binnen vijf minuten waren de bergen aan het zicht onttrokken, en keken wij naar een mistig fjord. Vlak voordat we in Lodingen aankwamen zagen we de bergen weer uit de mist opdoemen.
In Lodingen zijn we eerst naar de fyr (vuurtoren) geweest, en daarna reden we verder richting de Vesteralen.
In Sortland zijn we even van de route afgeweken, omdat we toch echt iets wilde eten en drinken. En toen we de blauwe gebouwen zagen, wisten we dat we daar ook al eens eerder waren geweest. En dat er een brei winkel en een viswinkel naast elkaar waren. Helaas was het al te laat en waren de winkels dicht (het was vier uur). Toen nog even boodschappen gedaan en aan het water zelf maar een broodje garnalen gemaakt.
Het was een beetje saai weer, en het waaide stevig. En eigenlijk waren we op weg naar een hut. We zagen onderweg dat de wind ging liggen, en we gingen aan het twijfelen. We reden een binnendoor weg en plotseling zagen we twee elanden staan. Eelco kan erg goed de auto keren, dus zijn we er nog een keer langsgereden om foto’s te maken.
Bij de camping in Bleik hebben we toch maar de tent opgezet. Voor de zekerheid niet met zeezicht, maar in een kommetje achter de grote campers, zodat we in de luwte staan. Op de eerste etage staat ons kacheltje lekker te branden op Noorse stroom, en Eelco heeft de buitenkant hier en daar goed waterdicht gemaakt.
