Dit jaar met Jesse 27 tot 31 augustus gevist op de Noorse rivieren. De resultaten waren wisselend, en de weersomstandigheden waaronder we visten ook. Van donker weer met flinke bewolking met stevige wind, tot prachtig helder weer overdag met nacht rond vriespunt. Dit alles met onze trouwe Tribute met daktent. De waterstand in de rivieren was door de vele buien in de voorgaande weken hersteld, en dat gaf alles wel een “Noorser” aanzien. De reis ging dit jaar van Voorschoten… Continue reading
Vanmorgen stond er een stevig windje, dus vissen was er even niet bij. We zouden naar Koppang rijden, maar wel via een omweg. Tum Tum begreep niet zo goed wat wij bedoelden, wilde ons laten keren op wegen die er niet waren, en raakte zelf de weg kwijt. Gelukkig maar, want toen hebben we voor een andere optie gekozen, en reden de Bomveg richting Rausjodalen op. Voor een Bomveg moet je een envelopje met een carbonnetje invullen, geld er in stoppen, en in de brievenbus gooien.
En toen wij daar aankwamen, konden we aansluiten aan de rij, er wilden nog drie auto’s de weg op. Wij vonden dat heel on-Noors, het is er nooit druk. Bij een boerderij moesten we zelf een hek openen, achter ons weer een auto, die ik er ook maar even doorgelaten heb. Op de kaart hadden we al gelezen dat er een gammle meieri was, een oude melkboerderij. En wat bleek, daar was het vandaag familje dag. Het was een boerderij die als eerste in Noorwegen van alle boeren in de omgeving de melk verzamelde en er kaas en boter van maakte. Gesticht in 1852, en de eerste Noordelijker dan de Alpen. Je kon de boerderij bekijken, die absoluut niet gammel was, maar heel mooi gerestaureerd. Er waren activiteiten voor kinderen, de galeri was open (met 25 aquarels), en je kon er heerlijke wafels, tunnkake en lefse kopen. En als hoogtepunt, om 13:00 uur een beroemde zanger! Na twee liedjes zijn wij maar gaan lopen.
Het pad was vol met lopers van diverse pluimages. Het pad steeg en steeg, en je kon zien dat je helemaal naar de top kan lopen. Dat leek ons wel wat, onderweg bleven we “hej hej” tegen iedereen zeggen. En steeds stonden er groepjes lopers gezellig met elkaar te klesten.
Dit hebben we nog nooit meegemaakt, en hebben ervan genoten. De laatste klim was behoorlijk pittig, maar zeer de moeite waard, wij bleven foto’s maken van het utsikt.
En het leukste was dat daar ook een geocache lag, misschien wel de hoogste die we hebben gevonden op ruim 1300 meter! De terugweg ging aanmerkelijk sneller.
We hebben nog maar wat gedronken, en zijn toen via de Moravegen naar Koppang gereden. Daar waren wij precies op tijd om een stoere (enorme) pizza te bestellen, die we op de camping eerst hebben opgegeten voordat we de tent uitklapten. Eelco is al op weg naar de Glomma om te vissen.
Vangsten: vis steeg niet, wel vlagzalmen kunnen verleiden met een parachute en div andere vliegen 7 stuks, een van 35 tusen 20:00 en 22:30
Wandeing met profiel : http://adventures.garmin.com/en-US/by/eelco-en-katja-de-graaff/gausjopiggen/#.V4v9B7h97Dc
Weer temp wisselend tussen 12 en 16 graden wind tussen 3 en 5 Beaufort, af en toe wat druppels
Locatie Koppang zoals bekend
Vanaf gisteravond tot vanmiddag heeft het geregend, zo nu en dan heel even droog, maar dan hoorden we alweer spettertjes op de tent. Je kan zo wel goed horen dat er verschillende soorten druppels regen vallen.
We hebben de tent opgeruimd, en nog een keer brownies gebakken. En als lunch hadden we een gebakken eitje. En net toen we verschillende plannen hadden gemaakt, werd het droog. Edward kwam vragen of Eelco mee ging vissen op de Glomma. En zo had Katja de hele middag tijd om het spinnewiel uit te pakken en te gaan spinnen. De hele middag bleef het droog, en zo nu en dan scheen het zonnetje zodat het spinnewiel buiten kon staan (een foto van de draad houden jullie tegoed).
Eelco kwam aan het eind van de middag terug, zonder avondeten. We moesten dus nog boodschappen gaan doen. Maar eerst hebben we een stukje gereden om wat geocaches te zoeken. We reden langs het Kjemsjoen, en toen richting Lia Gard. Daar lagen twee geocaches, die we hebben gevonden. Het was weer eens een ander stukje Koppang en we hadden een prachtig uitzicht op het Storsjoen. 
Tijdens het lopen kwamen we ook langs een kapelletje, en er werd een prachtig bouwwerk neergezet. Op de plattegrond stond ook nog een pannenkoekenhuis getekend, daar gaan we een volgende keer heen. Onderweg geen elanden, rendieren of herten, maar wel een
taiga-gaai (we weten nu dat die zo heet!).
Terug naar Koppang om eerst bij de Italiaan een stoere (grote) pizza te bestellen. Daarna even door de supermarkt voor de boodschappen en een biertje voor bij de pizza. Maar nee, dat mag niet na acht uur. Volgens de jongen achter de kassa is er een domme Noorse wet die dat verbiedt. En wij wisten dat eigenlijk wel, maar waren het weer eens vergeten.
Vanmiddag kwam Edward even langslopen om te kijken of we goed de nacht doorgekomen waren. De hele nacht had het geregend en ook een deel van de ochtend en al pratend brak de zon door. Als snel was er een plannetje om samen een paar uurtjes de Glomma op te gaan op zoek naar een visje. Samen vissen is altijd leuker dan in je eentje, je leert van elkaar, deelt ervaringen, ideeën, en het is praktisch als er een vis gevangen wordt voor de foto. Het water lag er mooi bij echter de vis was niet te vangen, hier en daar zagen we vliegjes op het water en in de lucht maar vis vangen ho maar…. De vliegen werden gewisseld, technieken veranderd, verplaatsen naar andere plekjes enz. Dit is het echte vissen, zoeken en proberen de vis te verleiden. Het was taai, en de mogelijke oorzaken werden besproken, grote temperatuur verandering, noordenwind, de grote hoeveelheden regen, we weten het gewoon niet. Edward bleek de meester in het verleiden waarbij ik dit keer (voor het eerst dat ik op de Glomma vis) geen visje wist te landen. En zelfs zonder vis, een heerlijke gezellige dag met een paar mooie plaatjes.
Twee jaar geleden waren we op de camping in Koppang. Dat jaar hebben Jesse, Edward en ik gevist en hebben we goed gevangen op de Glomma.
Het geheim van Edward was de rukmug…. Ik had er nog nooit van gehoord en dus ook nog nooit mee gevist.
Later die week vroeg Edward of ik er een aantal van kon bijbinden , aangezien zijn voorraad bijna op was. Geen probleem natuurlijk. Die avond hebben we een stapeltje van die vliegen voor Edward gemaakt en direct een paar voor mijzelf, netjes in mijn vliegenbox gedaan met een briefje erbij “Rukmug”.
Deze week zie ik een post van Erik op zijn website, hun resultaten met de Rukmug waren buitengewoon, ik kijk naar de plaatjes en de beschrijving en denk he … ik mis iets. Een ander patroon met een totaal ander silhouet.
Dus de vraag: “wil de echte Rukmug opstaan?”
Rukmug 1 is het patroon gemaakt op de camping in Koppang.
Rukmug 2 heb ik gemaakt op basis van de site van Erik van der Hoek.
Vliegvissers het is en blijft een raar volkje 🙂
Naar aanleiding van commentaar nog een plaatje erbij 🙂
